3
वि ो माउलिये हाचि वर देइप । संचरोनि राहीं हृदयामाजी ॥2॥
5
ेविले चरण दोन्ही विटेवरी । ऐसें रूप हरी दावीं डोळां ॥ध्रु.॥
6
मुगुट माथां कोटि सूर्यांचा झळाळ । कौस्तुभ निर्मळ शोभे कं ीं ॥2॥
10
व्यभिचार माझा पडिला ाउका । न सर ती लोकांमाजी जालें ॥2॥
15
तुका म्हणे अंगसंग एके ायीं । असों जेथें नाहीं दुजें कोणी ॥3॥
16
याचसा ी सांडियेले भरतार । रातलों या परपुरुषाशीं ॥2॥
29
त्याचें सुख नाहीं आलें अनुभवा । क िण हें जिवा तोंचिवरी ॥1॥
_____
32
देवापाशीं मागें आवडीची भिH । विश्वासेंशीं प्रीति भावबळें ॥2॥
34
कुळीं कन्यापुत्र होतीं जीं सािkवक । तयाचा हरिख वाटे देवा ॥ध्रु.॥
39
सोवऑया ओंवऑया राहिलों निराळा । पासूनि सकळां अवघ्यां दुरीं ॥ध्रु.॥
40
ब्रह्मादिकांसि हें दुर्लभ उिच्छष्ट । नका मानूं वीट ब्रह्मरसीं ॥ध्रु.॥
46
अइका जी तुह्मी भH भागवत । कराल तें हित सत्य करा ॥ध्रु.॥
48
अवघें पावे नारायणीं । जनादऩनीं तुक्याचे ॥3॥
56
शेजारणीच्या गेली रागें ।कुतयांनी घर भरिलें मागें ॥3॥
66
शिंदळीच्या कुंटणी वाटा । संग खोटा खोटएाचा ॥ध्रु.॥
येर येरा कांचणी भेटे। आगी उ े तेथूनी ॥2॥
67
वृित्त भूमि राज्य द्रव्य उपाजिऩती । जाणा त्या नििश्चतीं देव नाहीं ॥1॥
भाडेकरी वाहे पा ीवरी भार । अंतरींचें सार लाभ नाहीं ॥ध्रु.॥
69
करी इंिद्रयांची सेवा । पाहे आवडीचा हेवा ॥ध्रु.॥
74
तुका म्हणे नाहीं ावी िस्थति मती । यमाची नििंश्चती कुळवाडी ॥3॥
81
योगाचें तें भाग्य क्षमा । आधीं दमा इंिद्रयें ॥1॥
83
बाइऩल सवासिण आइऩ । आपण पितरांचे ायीं ॥1॥
86
तुका म्हणे बापा । चुकवीं चौयाशींच्या खेपा ॥6॥
87
कानडीनें केला महाटा भ्रतार । एकाचें उत्तर एका न ये ॥1॥
तुका म्हणे येर येरा जें वििच्छन्न । तेथें वाढे सीण सुखा पोटीं ॥3॥
89
तुका म्हणे देवा । तया दुरी मज ेवा ॥3॥
90
तीळ जािळले तांदुळ । काम क्रोधे तैसे चि खळ ॥1॥
मानदंभासा ीं। केली अक्षरांची आटी ॥2॥
91
बहुतां जन्मींचा जालों भारवाही । सुटिजे हें नाहीं वर्म ावें ॥2॥
92
भH णी देव बोलती पुराणें । निर्धार वचनें साच करीं ॥1॥
प्रत्यक्षासि काय द्यावें हें प्रमाण । व्यंकोबाचें ण फेडियेलें ॥4॥
94
खाटिक हा स्नेहवादें पशु पाळी । कापावया नळी तया सा ीं ॥3॥
95
तुका म्हणे धीर । भंगलिया पा ीं कीर ॥3॥
96
युHाहार न लगे आणिक साधनें । अल्प नारायणें दाखविलें ॥1॥
97
वािळयेली संतीं । केली बोडोनि फजिती ॥3॥
तुका म्हणे ताळा । नाहीं त्याची अवकळा ॥4॥
100
येवढा त्यांचा छंद देवा । काय सेवा भHी ते ॥ध्रु.॥
102
भHाविण देवा । कैंचें रूप घडे सेवा ॥1॥
शोभविलें येर येरां । सोनें एके ायीं हिरा ॥ध्रु.॥
देवाविण भHा । कोण देता निष्कामता ॥2॥
103
ऐसा भHांचा अंकित । लागे तैसी लावी प्रीत ॥ध्रु.॥
तुका म्हणे आलें । रूपा अव्यH चांगलें ॥3॥
104
काय दिनकरा । केला कोंबडएानें खरा ॥1॥
कां हो ऐसा संत ेवा । भार माझे माथां देवा ॥ध्रु.॥
105
सांडावें मांडावें । काय ऐसें नाहीं ावें ॥2॥
106
कळों आलें खटएाळसें । शिवों नये लिंपों दोषें ॥ध्रु.॥
108
येर िप्रया पुत्र धना कोण लेखा । करिती तीं दुःखा पात्र शत्रु ॥ध्रु.॥
109
मान अपमान गोवे । अवघे गुंडूनी ेवावे ॥1॥
111
तुका म्हणे फुकासा ीं । पायीं घातली या मि ी ॥ होतो उ ाउ ी । लवकरी च उतार ॥3॥
112
या नांवें अद्वैत खरें ब्रह्मYाान । अनुभवावांचून बडबड ते ॥ध्रु.॥
इंिद्रयांचा जय वासनेचा क्षय । संकल्पा ही न ये वरी मन ॥2॥
114
तिथाअ धोंडा पाणी । देव रोकडा सज्जनीं ॥1॥
मिळालिया संतसंग । समपिऩतां भलें अंग ॥ध्रु.॥
तीथाअ भाव फळे । येथें आनाड तें वळे ॥2॥
115
भHा राखेे पायापासीं । दुर्जनासी संहारी ॥ध्रु.॥
अव्यH तें आकारलें। रूपा आलें गुणवंत ॥2॥
तुका म्हणे पुरवी इच्छा । जया तैसा वि ् ल ॥3॥
116
देखोनि पुराणिकांची दाढी । रडे काुंफ्दे नाक ओढी ॥1॥
आवरितां नावरे । खुर आ वी नेवरे ॥2॥
117
दुर्जनाची गंधी विष् ेचिया परी । देखोनियां दुरी व्हावें तया ॥1॥
118
वेद श्रुति नाहीं ग्रंथ ज्या प्रमाण । श्रेष् ाचें वचन न मानी जो ॥ध्रु.॥
119
शब्दा नाहीं धीर । ज्याची बुिद्ध नाहीं िस्थर ॥1॥
संतास जो निंदी। अधम लोभासा ीं वंदी ॥2॥
121
ह्मणे नवरी आणा रांड । जाळा नवयाचें तोंड ॥ध्रु.॥
